ประเทศไทยมีกฎหมายควบคุมการแลกเปลี่ยนเงิน ตั้งแต่ปี 2485 โดยมีวัตถุประสงค์หลักเพื่อควบคุมเงินทุนเคลื่อนย้ายระหว่างประเทศ และรักษาเสถียรภาพค่าเงินบาท การซื้อเงินตราต่างประเทศ หรือการโอนเงินออกนอกประเทศเพื่อชำระค่าสินค้าและบริการระหว่างประเทศทำได้เสรีตั้งแต่ปี 2533 และไทยได้เริ่มผ่อนคลายด้านเงินทุนเคลื่อนย้ายตั้งแต่ปี 2534 และได้มีการปรับปรุงให้สอดคล้องกับสถานการณ์ทางเศรษฐกิจและการเงินของประเทศตามลำดับ

​